Απόσπασμα από το θεατρικό έργο της "Επιβίβαση για μακρινό ταξίδι" που είναι γραμμένο για πολύ μικρό χώρο σε οκτώ σκηνές. - Παρουσιάστηκε απόσπασμα αυτού στο φεστιβάλ του τρένου στο Ρουφ που επιμελήθηκε η Τατιάνα Λύγαρη και ολόκληρο το έργο στο θέατρο "104" σε σκηνοθεσία Αντώνη Φουστέρη.
ΚΟΡΙΤΣΙ Β: Ας ηρεμήσουμε.
ΚΟΡΙΤΣΙ Α: Ναι.
ΚΟΡΙΤΣΙ Β: Ας σκεφτούμε κάτι άλλο.
(Σιωπή)
ΚΟΡΙΤΣΙ Α: Καμπάνες. Ακούς;
ΚΟΡΙΤΣΙ Β: Ναι, τις ακούω.
ΚΟΡΙΤΣΙ Α: Ακούς και το ακορντεόν του ζητιάνου;
ΚΟΡΙΤΣΙ Β: Ναι το ακούω.
(μουσική.)
Η μαμά είναι κάπως καλύτερα.
(Πάει έξω)
ΣΚΗΝΗ ΕΚΤΗ
ΚΟΡΙΤΣΙ Β: Ω, Θεέ μου! Θεέ μου!!!
ΚΟΡΙΤΣΙ Α: Τι συμβαίνει.
ΚΟΡΙΤΣΙ Β: Πανικός επικρατεί και χάος.
ΚΥΡΙΟΣ: Χάος!
ΚΟΡΙΤΣΙ Β: Μόλις βγήκα έτρεχε ένα παιδάκι και σκόνταψε στα πόδια μου. Κρατούσε ένα τόπι που έβγαζε ήχο καθώς το πατούσες. Κάπως ενοχλητικό. Πράσινο τόπι. Έπειτα είδα κόσμο να έχει μαζευτεί γύρω από κάποιον άντρα. Σοβαρό…καλοστεκούμενο….που μάλιστα είχε και μουστάκι. Τον αποδοκίμαζαν και του τραβούσαν τα ρούχα. Ήταν ο άνδρας της κοπέλας με το λευκό φόρεμα. Εκείνος είχε πάρει το δαχτυλίδι. Δεν το παραδεχότανε. Το βρήκανε επάνω του. Μάζεψε τα πράγματά του και έφυγε βουρκωμένος. Κάποιος είπε θα πάω να οδηγήσω εγώ. Ξαφνικά κάποιος φώναξε «Κύριοι ο οδηγός κάθισε στη θέση του.» Άρχισαν όλοι να χειροκροτούν. Καθίσανε σιωπηλοί στις θέσεις τους. Εγώ ήμουν όρθια. Περιμέναμε…περιμέναμε. Για αρκετή ώρα περιμέναμε και βλέπαμε απ’ το παράθυρο. Αν προχωράμε. Περιμέναμε…. Κάποιοι αναστέναζαν. Ένας σηκώθηκε και πήγε να του μιλήσει. Γύρισε πίσω χλωμός. Έτοιμος να κλάψει. Είχε φύγει πάλι ο οδηγός. Σούσουρο. Ένας πιερότος με κόκκινο φουρό κοιτούσε απ’ το παράθυρο δακρυσμένος και ζωγράφιζε στο αχνό τζάμι μικρές καρδιές. Ένα παιδάκι άρχισε να κλαίει. Ήθελε να ταξιδέψει. Ο πιερότος έβγαλε απ’ το βαλιτσάκι του ένα πολύχρωμο γλυφιτζούρι και του το έδωσε. Το χάιδεψε στο κεφάλι. Τα μάτια του πιερότου ήταν τεράστια. Και καθώς τα κοιτούσες ήταν σα να γίνονταν ένα με το φεγγάρι. Μου είπε πως η αγάπη δεν είναι μόνο εκεί. Η αγάπη είναι παντού. Αλλά είναι κρυμμένη. Κάθισε πάλι στη θέση του. Κάποιος έκατσε στο τιμόνι και προσπάθησε να οδηγήσει. Αλλά δεν τα κατάφερε. Άρχισαν όλοι να τσακώνονται και να μαλλιοτραβιούνται. Να κατηγορούν ο ένας τον άλλο για την αργοπορία. Και τη μεγάλη καθυστέρηση. Κατά λάθος χτύπησαν και το παιδί. Σκίστηκε το φουρό του πιερότου. Υπάρχει μια υποψία ότι δεν θα ξεκινήσουμε ποτέ. Δεν είναι όμως σίγουρο.
ΣΚΗΝΗ ΕΒΔΟΜΗ
(Μιλάει αμέσως μετά την αδελφή της.) Κοίταξε! Κοίτα αδελφούλα! Προχωράμε!!! Κοίτα προχωράμε επιτέλους!!! Ζήτω!!!
ΚΥΡΙΟΣ: Δυστυχώς τα μάτια μου δε βλέπουν καλά και δε μπορώ να το διακρίνω.
ΚΟΡΙΤΣΙ Α: Το βλέπετε κι εσείς; Το βλέπετε όλοι; Προχωράμε!!! Τι καλά......
Απόσπασμα από τον θεατρικό μονόλογο "Ρωμαίος και Ιουλιέτα - στο τέλος της πρόβας". Ο θεατρικός αυτός μονόλογος παρουσιάστηκε μεταξύ άλλων στο θέατρο "Επί Κολωνώ" σε σκηνοθεσία της Πέπης Μοσχοβάκου. Τίτλος παράστασης: Υποκριτική σε κείμενα in progress.
Δεν ήξερα για μέρες πως τον λένε, χτες όμως τον ρώτησα. Πώς σε λένε; Του είπα. Κώστα μου λέει. Τον λένε Κώστα. Είναι παχουλούτσικος με μεγάλα μπλε μάτια. Τα μάτια του είναι ευγενικά. Και οι τρόποι του το ίδιο. Πρώτη φορά το όνομα Κώστας μου ακούστηκε τόσο όμορφο. Δεν ήξερα πως υπάρχουν παχουλούτσικοι άγγελοι που τους λένε Κώστηδες και δακρύζουν τα μάτια τους καθώς χορεύουν. Ήθελα να του πω πως έχω γλυκίσματα στο ψυγείο αν θέλει, αλλά ντράπηκα. Δεν είπα τίποτα. Όταν τελείωσε ο χορός απομακρύνθηκα. Κι ο σκηνοθέτης με διόρθωσε καθώς έκανα δυο λάθος βήματα.
Απόσπασμα από τον θεατρικό μονόλογο "η παχουλοδροσάτη". Πρόκειται να παρουσιαστεί την θεατρική περίοδο 2017 - 2018 σε σκηνοθεσία Στρατή Πανούριου και ερμηνεία Μαρίας Ελευθεριάδη. - Σύμπραξη των καλλιτεχνικών οργανισμών "Ψάπφα" και "Κοχύλι". Στον νέο χώρο τέχνης και έκφρασης "Ψάπφα".
Γι΄αυτό προτιμώ τους μεγαλύτερους. Αυτοί έτσι… οι μεσόκοποι… πιο δύσκολα θα σου φύγουν. Ναι, βέβαια! Ο Μίλτος μπορεί να κυκλοφορήσει δίπλα του τις καλύτερες γυναίκες και τις ωραιότερες. Γιατί ποιος δε σκέφτεται τι θα πει ο άλλος. Οι περισσότεροι σκέφτονται τι θα πει ο άλλος. Κι εγώ το σκέφτομαι. Είμαι σίγουρη. Άμα είναι άσχημος ή άσχημη ψιλο-ντρέπεσαι. Άμα μοιάζει σαν αυτούς κι αυτές στα περιοδικά κορδώνεσαι και κοκορεύεσαι. Και περπατάς κοκορευτός κοκορευτός…. Είναι αυτό που λέμε επιβεβαίωση. Καταλάβατε; Σπουδαία λέξη. Ε και άμα επιβεβαιωθεί κάποιος δε το κρατά για τον εαυτό του….ήταν αυτό που έλεγε – αχ αυτή η αγαπημένη μου - η Μελίνα! Έλεγε στον αδερφό της «Δε μου λες Σπυράκο…σ’ αρεσει αυτή η γυναίκα στη φωτογραφία; Για τις τσιχλόφουσκες έλεγε που είχανε μέσα τις θεατρίνες. «Ναι» έλεγε «μ’ αρέσει» Και άμα την είχες τι θα ήθελες; Να την βγάλεις έξω να την κυκλοφορήσεις ή να τη συναντήσεις μόνος σου σ’ ένα δωμάτιο; «Να τη συναντήσω μόνος μου σ’ ένα δωμάτιο» «Πάρτα βλαμμένε» του έλεγε. Ε..μα…(γελάει, σιωπή.)
